Wprowadzenie stanu wojennego w nocy 12/15 grudnia 1981 r. `było jednym z najbardziej znaczących wydarzeń w najnowszej historii Polski. Zdeptane zostały nadzieje społeczeństwa polskiego na chociażby ograniczone zmiany systemu komunistycznego, który `był niewydolny gospodarczo, obcy ideologicznie, odrzucający dużą część historycznej i kulturowej tradycji Polaków. Po okresie szesnastu miesięcy ?solidarnościowego karnawału", znowu powróciły represje wobec opozycjonistów (znacznie surowsze niż w latach siedemdziesiątych), a także zaostrzona cenzura, partyjna kontrola nad życiem społecznym, kulturalnym i naukowym, wszechwładza nomenklatury w zakładach pracy, smutek i szarość komunistycznej codzienności. Odpowiedzią na stosowaną przez Jaruzelskiego i jego aparat przemoc `była dobrze zorganizowana sieć solidarnościowej konspiracji, z którą Służba Bezpieczeństwa nie `była w stanie sobie poradzić. Lata osiemdziesiąte to okres znakomitego funkcjonowania społeczeństwa alternatywnego w Polsce, które dzięki zaangażowaniu tysięcy działaczy podziemia, dostarczało sobie to, czego komunistyczna władza dostarczyć mu nie mogła i nie chciała: wolne słowo i solidarne wsparcie.
UWAGI:
Materiały z konferencji naukowej, która odbyła się 13-14 grudnia 2006 r. w Instytucie Politologii UMK w Toruniu.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Prezentowana książka, dzieło kilkunastu historyków IPN, jest próbą spojrzenia na stan wojenny z perspektywy regionalnej, umożliwiajacej porównanie jego przebiegu w różnych częściach Polski. Każdy rozdział dotyczy innego regionu i składa się z sześciu części analizujących kolejno : operację wprowadzenia stanu wojennego ; funkcjonowanie aparatu władzy ; opozycję i opór społeczny ; represje karne i inne formy przesladowań ; rolę odgrywaną przez Kościół katolicki i inne związki wyznaniowe ; nastroje społeczne od grudnia 1981 do lipca 1983 r."
UWAGI:
Bibliogr.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
